Më 25 shkurt 2020, Zvicra regjistroi rastin e parë të COVID-19 në kantonin Tiçino. Pesë vjet më vonë, në shkurt 2025, vendi kujton fillimin e një nga krizat më të mëdha shëndetësore në historinë e tij. Sipas artikullit të RTS-së, personi i parë i infektuar ishte një djalë i ri që solli virusin nga Milano, Itali, atëherë një nga vatrat e pandemisë. Që nga ajo ditë, Zvicra u përball me mbi 4.3 milionë raste të konfirmuara dhe mbi 14,000 vdekje deri në fund të 2024-ës, sipas statistikave zyrtare.
Eksplozion i rasteve dhe presion mbi spitale
Muajt e parë ishin kaotikë. Deri në fund të marsit 2020, numri ditor i rasteve të reja arriti në 1,200, dhe spitalet në Tiçino ishin mbingarkuar. Në kulmin e valës së parë, në prill 2020, 885 pacientë ishin të hospitalizuar njëkohësisht, prej të cilëve 205 në kujdes intensiv. Sistemi shëndetësor, megjithëse një nga më të mirët në botë, ishte në prag të kolapsit. Për shembull, në kantonin Ženëvë, në nëntor 2020, 80% e shtretërve në njësitë e kujdesit intensiv ishin të zënë nga pacientë me COVID, sipas të dhënave të autoriteteve shëndetësore zvicerane.
Masat që ndryshuan jetën
Qeveria reagoi shpejt. Më 16 mars 2020, Zvicra shpalli gjendje të jashtëzakonshme, duke mbyllur shkollat, restorantet dhe dyqanet me produkte jo thelbësore. Gjatë valës së parë, 65% e punëtorëve kaluan në punë nga shtëpia, dhe përdorimi i transportit publik ra për 50%. Veshja e detyrueshme e maskave u prezantua më vonë, në tetor 2020, kur numri ditor i rasteve tejkaloi 10,000. Këto masa shpëtuan jetë, por ekonomia pagoi një çmim të lartë – turizmi humbi 2.1 miliardë franga vetëm në 2020.
Vaksinimi: Drita në fund të tunelit
Vaksinimi filloi më 23 dhjetor 2020. Deri në fund të 2021-ës, 67% e popullsisë (rreth 5.8 milionë persona) mori dy doza, dhe deri në shkurt 2025, ky përqindje arriti në 78%, me 3.2 milionë doza shtesë përforcuese. Kjo çoi në një rënie dramatike të vdekjeve – nga 1,500 vdekje mujore në dhjetor 2020, në vetëm 20 në dhjetor 2024.
Pasojat afatgjata
Pandemia la gjurmë. Rënia ekonomike e 2020-ës ishte 2.5%, dhe shkalla e papunësisë u rrit nga 2.3% në 3.3%. Megjithatë, Zvicra u rikuperua më shpejt se të tjerët falë sistemit të fortë shëndetësor dhe disiplinës së qytetarëve.